Piet & Olga Spoelstra
foto toegevoegd door de Zuiderzeeredactie.
De strenge winter van 1962/1963 zit nog altijd in onze herinnering. Pas getrouwd woonden we op een zolderkamer in Amsterdam, met alleen een petroleumkacheltje om ons te bewarmen, dat lukte niet, tot 0 graden ging het goed maar bij -20 graden werkte dat niet....
We gingen dus vaak naar onze ouders in Enkhuizen......en dat weekend 23/24 februari gingen veel mensen met auto's, fiets en schaats naar de overkant Stavoren, Urk. Piet kreeg de kriebels om ook zo'n reis te ondernemen, want toen zijn ouders Sjoerd en Antje Spoelstra pas getrouwd waren was er ook zo'n winter 1928/29 gingen ze ook over het ijs naar de overkant, maar toen was het nog Zuiderzee!!.
Piet heeft zijn baas gebeld voor een vrije dag en dat lukte, op maandag 25 februari gingen wij op de fiets naar Urk, ook was er een melding niet meer met auto's te gaan. Het was een prachtige dag, veel zon en geen wind. Halverwege het IJsselmeer stond nog een bankje van het afgelopen weekend, daar hebben we heerlijk even gezeten in die enorme witte wereld, alleen maar sneeuw en eeen pad dat naar Urk leidde. Geen mens te bekennen alleen wij met z'n tweeën.
We gaan onze weg vervolgen nog 10 km. te gaan en 25 km. terug. Ik, Olga, zag het niet meer zitten, alle scheuren voor mij, een vreemde fiets en niet echt de goede kleren aan, maar ook geen zonnebril en dat nekte me. Ik gaf aan niet verder te gaan tot grote teleurstelling van Piet...."maar jij kan wel verder hoor, ik ga terug", zei ik.
En zo gebeurde het Piet ging op weg naar Urk en ik terug, heb nog een tijdje op het bankje gezeten, moederziel alleen op die witte, stille ijsvlakte. Ik stapte weer op de fiets en geen 10 tellen later lag ik languit in de sneeuw. Toen bedacht ik, ik moet nog 15 km. Piet nog 35 km. om weer in Enkhuizen te komen. Ik ga lopen!!!! dan zijn we gelijk weer thuis.
Er kwam nog een fietster langs me heen op weg naar Urk, het was al wat verder in de middag: Wiep Spoelstra, die vast een vroegertje had gekregen van haar zwagerbaas Andries Zwaan, de kruidenier. Wiep zag mij niet eens, ondanks dat er niemand anders was.
Ongeveer 5 km. voor Enkhuizen was er een hoge ijsberg van schotsen, daar stond toch nog een auto met een paar mensen, die wilde net een foto maken en zeiden: "dat meisje wil misschien wel een foto van ons maken", en dat deed ik. "Geef haar maar een paar snoepjes", zeiden de mensen....n.b. ik was wel getrouwd, gein voor mij dus....
In de haven aangekomen had ik al wel vaak achterom gekeken of Piet er al aankwam, maar nee....het duurde nog een uur voor hij kwam. Hij had voor Urk een lekke band gekregen, moest een stukje lopen..... Op Urk naar de fietsenmaker, al met al nam dat een uur van zijn tijd. Ook Piet kwam Wiep Spoelstra tegen en ook Piet heeft ze niet gezien....
Dit was ons avontuur op 25 februari 1963,
Piet en Olga Spoelstra, Hazelaarstraat 4, 1602 SR Enkhuizen
foto uit archief mevrouw A. Langedijk