Esmeralda van Belle
Kampen, een trotse Hanzestad, gelegen aan de IJssel. Met de Noordoostpolder in de achtertuin en het Ketelmeer in de voortuin. De stad waar ik als kind hoorde over de rijkdom en het aanzien van Kampen in vroegere tijden, over de havens, de zeevaart en de Zuiderzee. De stad waar ik als puber de kroegen ontdekte, altijd in voor een feestje. En wanneer er karaoke werd gezongen, kwam één nummer steevast voorbij: de Zuiderzeeballade (geschreven door Willy van Hemert en Joop de Leur). Logisch dat dit nummer vaste prik was, de Zuiderzee was vroeger immers zowel de voortuin als de achtertuin van Kampen.
De voerman laat er zijn paard nou draven
En aan de horizon leit Emmeloord
Na 27 jaar heb ik de Hanzestad Kampen verruild voor de VOC-stad Hoorn. Beiden groot geworden dankzij de scheepvaart en de Zuiderzee, beiden omgeven door vissersdorpjes. En hoewel West Friesland en de Kop van Overijssel gescheiden waren door de Zuiderzee, vindt men in de musea en geschiedenisboeken dezelfde ambachten, hetzelfde rotsvaste geloof in God en zelfs dezelfde soort huizen. En nu, ruim tachtig jaar na de voltooiïng van de Afsluitdijk, roept de Zuiderzee in beide gebieden een gevoel van nostalgie op. Vergeten zijn de zware tijden dat echtgenoten, vaders, broers en zonen lange tijd op zee zaten, om in sommige gevallen niet meer terug te keren.
Door 't brakke water is hij begraven
Maar als ik nog even wacht zien wij elkaar
De herinneringen zijn samen met het brakke water zoet geworden. We denken terug aan een tijd dat de Zuiderzee voor rijkdom en aanzien zorgde. Met weemoed klinkt aan beide kanten van het IJsselmeer de Zuiderzeeballade: 'k heb nou weer 'n heel klein stukkie, van die goeie ouwe tijd.
Dus hoewel de dijken West Frieland en de Kop van Overijssel fysiek aan elkaar verbinden, verbindt de Zuiderzee hen gevoelsmatig.