Prestatiedruk

Onlangs in een winkel van een keten: 'tja dat schiet niet op, op deze manier; je bent pas met de eerste container bezig en die is pas voor de helft leeg en achter staan er nog twee'.

Het voert te ver om bij de spreekster even om belet te vragen om op zijn minst op te merken of dit misschien hooguit de juiste manier is om iemand die een vakantiebaantje heeft te ontmoedigen in plaats van even bemoedigend te zeggen: 'kom op ik help even een handje en laat je gewoon even zien hoe het praktischer en daardoor sneller kan'.

Daar zit je dan toch een beetje terneergeslagen in zo'n winkel, je voelt je alleen dat kan bijna niet anders na zo'n reprimande want dat was de strekking van de opmerking zeker gelet op de toonzetting van het tafereeltje.

Maar wat een drukte om vrijwel niets, iemand die gewoon een paar weken vakantiewerk komt doen. Kennelijk moet je mee in de druk en de sleur en misschien ook wel de waan van het concern om op zeer jonge leeftijd al te presteren.

 Dat voert onwillekeurig terug naar zo'n 60 of 70 jaar geleden. Kijk eens naar de kleine kruidenierswinkel, de bakker, de slager, de kaasboer, de melkboer, de groenteboer en de visboer ze waren er nog allemaal. Het waren eenmanszaakjes en later misschien een of twee personeelsleden als de zaken wat beter liepen. Voor het bezorgen van de bestellingen was er een bakkersknecht, slagersknecht. De groenteboer en visboer reden zelf hun ronde door dorp of stad.

 Zo'n bakkersknecht werd er op uitgestuurd op een grote fiets met dito mand en kwam na verloop van tijd vanzelf weer terug om een nieuwe voorraad weg te brengen. Als hij te lang wegbleef zal er heus wel eens een opmerking zijn gemaakt maar het lijkt of het leven toch wat minder gehaast was en dat er plek was in de samenleving die gewoon nog aan het begin van de maatschappelijke ladder stond om zijn weg te vinden.

De notaris of de advocaat had wel een boodschappenjongen in dienst, brieven bezorgen of andere klusjes doen waar de anderen op het kantoor niet mee belast konden worden. Dat je dan wel eens iemand op straat tegenkomt waar je een praatje mee wilt maken of leeftijdsgenoten met kwade bedoelingen die er met de geldtas vandoor willen gaan je leerde je wel verdedigen.

Maar dit meisje met misschien zelfs haar eerste baantje kwam toch  een beetje van een koude kermis thuis. Het klonk ook een beetje bits. Het is niet bekend hoe dit verder is afgelopen. Maar het geeft wel een inkijkje in de gereserveerde manier om maar niet te zeggen koele manier van met elkaar en zeker met een jongere om te gaan en even wat tips mee te geven.

Een manier van zeggen kan inderdaad op twee manieren: zoals aan het begin staat beschreven maar ook op een wat vriendelijker manier door iemand in ieder geval even op het gemak te stellen.

Strekking: gun iemand gewoon even wat tijd zeker een vakantiewerker.

Nog even terug naar de winkeltjes in het Buitenmuseum. Zowel in de winkel van Harderwijk als Volendam is nauwelijks ruimte voor een tweede persoon.

De winkelierster deed al het werk zelf wel, vaak als neveninkomen naast het werk van de visserman die op zee was en maar af moest wachten wat de besomming aan het eind van de week was voor de gevangen vis. Soms noodgedwongen omdat de man was overleden en er toch voorzien moest worden in een gezinsinkomen.  Nee, het leven gaat niet altijd over rozen dat is wel zeker.

Overigens: ooit wel eens een slanke bakker gezien? Wie appelen vaart, die appelen eet..

bijdrage geplaatst: 12 augustus 2024

afbeeldingen: auteur