Corry Blok-Plas
Schipper Gerrit Struik met zijn vaste matroos Els rond 2005.
Begin september spreek ik met Gerrit Struik, die deze dag als schipper vaart op de veerboot Wieringen. Hoewel Gerrit tegenwoordig als oproepschipper zo nu en dan dienst heeft, heeft hij ruime ervaring op de veerboot. Van 1998 tot 2010 vaart hij in vaste dienst op de veerboten van het ZZM, na een paar jaren op de zgn. Bruine Vloot te hebben gevaren. Zie ook De schippers van het ZZM en hun band met het water (2)
Gerrit heeft als echte Enkhuizer een sterke band met het water. Na een agrarische opleiding en een drietal jaren werken in de bloembollen, weet hij het zeker: tuinbouw is niet zijn ding. Op 22-jarige leeftijd vertrekt Gerrrit naar de booreilanden in de Noordzee en schopt het daar tot boormeester ofwel “driller”. Twee weken op en twee weken af, met de helikopter vanuit Den Helder of bij mist met een supplyboot over zee, waarna je in een mandje, dat aan een kraan hangt, het eiland op wordt geslingerd. Ja, daar zit actie in... Ook is het spannend als er bijvoorbeeld een vrachtboot op ramkoers met het eiland ligt... alle mannen verzamelen voor evacuatie in de survivalboat. Het schip miste overigens het eiland op een haar na.
Gerrit als "driller"
Ik leer van Gerrit wat een “Rig move” is. Het betekent dat het hele booreiland met alles erop en eraan moet worden versleept naar een andere locatie. De poten worden ingetrokken (!), drie of meer sleepboten ervoor en soms duurt het 5 dagen voordat het eiland op de juiste plek arriveert.
Het blijft niet bij de Noordzee, ook in de Kaspische zee nabij Baku heeft Gerrit op een booreiland gewerkt. Daarnaast komen er in zijn carrière als driller boortorens op het land voorbij, b.v. in Libië, Oman en Frankrijk.
Boortoren in de Sahara.
Sinds 2010 werkt hij voor een bedrijf nabij Parijs dat gespecialiseerd is in technieken voor olieproductie. Hij geeft daar praktijktraining op de boortorens op het land. Ook weer twee weken op en twee weken af hetgeen hem ruimte geeft om als schipper op oproepbasis voor het ZZM te blijven varen.
Een paar dagen later ontmoet ik Pieter van de Blonk op de veerboot Wieringen van het ZZM. Ook een geboren Enkhuizer. Woont al jong aan het water in de Boerenhoek dus heeft ook al jong iets met bootjes.
Aan het begin van zijn loopbaan gaat hij op professionele basis met groepen Duitsers de Waddenzee op om te sportvissen. Vanaf begin jaren tachtig is hij stuurman op ms Stad Enkhuizen, van zijn oom Chr. De Jonge, die een lijndienst onderhoud met Medemblik. Tegenwoordig uitgevoerd door de ms Friesland. Zie MS Friesland . Tussen de dagelijks lijndienst naar Medemblik door, vaart de Stad Enkhuizen ook als partyschip in de Amsterdamse havens. Zo komt het voor dat op zaterdagmiddag na aankomst uit Medemblik koers wordt gezet naar A’dam, waar tot in de late uurtjes, soms wel tot 5 uur ’s ochtends, met feestvierders wordt rondgevaren. Dan in de vroege ochtend snel terugvaren naar Enkhuizen om daar weer de dienst naar Medemblik op te pakken. Daarbij moet je weten dat een schip nooit echt snel vaart, vanuit Amsterdam ben je toch zo’n drie à vier uur onderweg. Opvallend is dat vooral de Surinaamse gemeenschap in Amsterdam gek is op feesten op een boot. Suriname ligt natuurlijk ook aan het water en heeft o.a. de machtige Suriname rivier om op te feesten.
In 2001 wordt de Stad Enkhuizen fulltime partyschip met Pieter aan het roer. Samen met het zusterschip Valencia wordt met feestvierders gevaren in de havens van Amsterdam en Rotterdam. In 2006 houdt Pieter het partylife voor gezien en keert terug naar Enkhuizen om daar met de veerboten van het ZZM rustig door het Krabbersgat heen en weer te varen. Hoewel het daar soms ook kan spoken. Tijdens mijn gesprek met Pieter vraagt hij zich af of er morgen wel gevaren zal worden want er wordt storm met code oranje voor Noord Holland voorspeld. Ook wordt de vaart wel eens een enkele keer stilgelegd door (dikke) mist, want de veerboten zijn niet uitgerust met radar. In de winter houdt Pieter zich met het onderhoud van de veerboten bezig.
Ook in zijn vrije tijd trekt het water. Na een kruisertje en een polderschuit is hij nu de gelukkige eigenaar van een consolebootje. Het voordeel hiervan is dat je het gemakkelijk op een trailer achter de auto hangt en kunt gaan varen waar je wilt. En laten we eerlijk zijn het vervoer per auto gaat toch stukken sneller dan met welke boot dan ook.
Foto’s: Gerrit Struik