Corry Blok-Plas
Met de "K.F. Sluys" er op uit in woeste zee.
"Watjes" konden ze niet gebruiken ....................Voor de bemanning van de reddingsboten waren echte mannen nodig, mannen met zeebenen. Het is niet verwonderlijk dat de bemanning van de reddingsboot van station Enkhuizen vele jaren voornamelijk uit vissermannen bestond. Om mensen in nood in stormweer te redden, zijn ook zeewaardige snelle boten nodig en een goede uitrusting voor de mannen.
V.l.n.r. Jan Kofman, Simon Lub, Jaap Dekkers, Dirk Lub en Jan Smith. Allen waren visserman. Helaas is Jaap Dekkers tijdens het vissen op de Noordzee een paar jaar later verdronken en nooit meer terug gevonden.
Op bovenstaande foto zien wij de kleding uit de jaren 50/60. Het pak bestond uit een oliejas met een echte zuidwester op het hoofd. Om de borst werd een reddingsvest geknoopt en onder de regenbroek droeg men meestal rubberen laarzen of houten klompen. Niet echt handig. Toch maakten deze mannen met deze uitrusting tochten op het IJsselmeer in hoge golven, zoals met de K.F. Sluys. (zie foto bovenaan).
V.l.n.r. Ron Lub, zoon van Dirk Lub de schipper (ernaast) en rechts Simon Koopman de opvolger als schipper van Dirk Lub en de vader van de huidige schipper. Snapt u het nog?
In de zeventiger jaren raakten de bovenstaande pakken in zwang. Pakken met geïntegreerde capuchon, winddichte mouwen, en het zwemvest zat niet alleen om de borst vast maar ook nog tussen de benen door! Zeg nou zelf: het deed niet onder voor de "mannen in witte pakken" die bij de Bijlmerramp rond liepen. Alleen waren deze pakken van de reddingsmaatschappij geel, heb ik mij laten vertellen. Maar een hele verbetering t.o.v. die oude plunje, ook al droeg men er de schoenen en laarzen nog naar eigen smaak bij.
V.l.n.r. Chris Lub, Rob Frima en Johan Greiner.
In de jaren tachtig werden de zgn. overlevingspakken geïntroduceerd. Eén van de nieuwste versies wordt hier gedragen door drie mannen van het station Enkhuizen. Niet alleen een geïntegreerde capuchon maar ook het zwemvest en de laarzen zitten aan het pak vast. Daarnaast heeft tegenwoordig iedereen een helm op bij het uitvaren. En ieder pak is op maat voor de betreffende persoon gemaakt.
In het station hangen de pakken dan ook op naam aan een bijzondere kapstok, waarbij er een soort stofzuigerslang in de pakken verdwijnt om ze na gebruik met lucht droog te blazen. Een heel verschil met vroeger toen de pakken na gebruik gewoon in het vooronder van de Spaanderbank werden gedumpt.
Ja het ziet er allemaal heel gelikt uit; met lichtgevende strepen en kleuren! Het zou mij niet verbazen als er met deze pakken ook nog stiekem sprake is van geïntegreerde centrale verwarming voor 's winters en airconditioner voor de warme dagen!
Ook met alle apparatuur van tegenwoordig - zo is alleen de kleine boot, de "Corrie Dijkstra- van Elk" al uitgerust met een GPS, twee marifoons, dieptemeter, C2000 set en een elektronisch kompas. De bemanning heeft daarbij nog eens de beschikking over een portofoon, zoeklichten, EHBO koffer, brandblusmiddelen, anker, sleeplijn en parachutefakkels - is een beetje van de romantiek van vroeger verloren gegaan, lijkt mij.
Maar een positief punt is dat er nu ook twee vrouwen bij het station Enkhuizen als opstapper actief zijn!
Op de foto ziet u (stoere) Greetje Koster op de bok van de "Corrie".
En één ding verandert nooit: zeebenen blijven noodzakelijk!
Lees ook:Eerbetoon voor de mannen van het reddingswezen en Reddingstation Enkhuizen sinds 1944 met verschillende boten actief.
foto's en bron: archief mevr. R. Lub, Reddingsstation Enkhuizen.