Manon Hees
In de jaren "70 en "80 heb ik heel veel voor het (buiten) Museum gewerkt. In die tijd was ik werkzaam bij Constructie bedrijf de Bruin in Enkhuizen en samen met nog twee collega’s heb ik in die jaren behoorlijk veel van de huidig in het museum aanwezige pandjes "INGEPAKT" zoals wij dat noemden. Voor mij begon dit met het inpakken van een schoorsteen in Wervershoof. Later volgde er een pand (boerderij) in de buurt van Sexbierum en nog weer later noordelijker het land een uit Zoutkamp. Maar daar was de bevolking niet zo blij met ons, maar wel een prachtige tijd gehad. De boerderij in Harderwijk was ook wel een verhaal apart. Net zoals het Bankgebouw en de Grote Gaper in Hoorn. In Urk hebben we ook mooie en leuke dingen beleefd. Muziek??? daar was in Urk geen sprake van, alleen op Vrijdag, want dan galmde uit vele huizen toch muziek via de radio. Dat was de muzikale fruitmand van de E.O.
Maar het verhaal wat mij het meest is bijgebleven is het volgende: we moesten een huisje ‘inpakken’ op de Urker Bult, en de voorgevel zou opgetakeld worden door middel van een hijskraan. De hijskettingen waren bevestigd, en als je dan een beetje ging wrikken en schudden dan schoot het muur deel wel los. Alleen deze keer wilde dat niet erg lukken! Dus….nog maar eens proberen, en plotseling kwam er beweging in. Maar toen klonk er ook meteen een hele harde schreeuw van: ”HO-STOP!” Wat gebeurde er?? Toen bleek dat de W.C. van de buren ook in beweging was gekomen, en dat was nou weer niet de bedoeling. Uiteindelijk is alles gelukkig goed gekomen, maar dit is een van de vele dingen die ik beleefd heb gedurende mijn tijd als ‘huisjes inpakker’. Elk object (huisje) had wel weer zijn eigen verhaal. In Urk zijn we ook nog getrakteerd op een heerlijke schaal met gebakken vis, niet door de buurman van de W.C. (die was minder blij) maar wel door de achterbuurman met de zeer toepasselijk naam: ‘Jan Visser’.
Berend van Eunen
