Corry Blok-Plas
Bert bij het huisje van de oude smederij op het Zuiderzeemuseum
Bert Kampen (1945) werkte zijn hele leven lang bij constructiebedrijf De Bruin aan de Zilverstraat in Enkhuizen, waarvan een groot aantal jaren als kraanmachinist. Eerst was dit nog een kraan op een omgebouwde legertruck, maar later een zelfrijdende telekraan van 18 ton.
In die functie van kraanmachinist heeft Bert een bijdrage geleverd aan de totstandkoming van het buitenmuseum in Enkhuizen. Zoals bekend werden allerlei originele huisjes vanuit het oude Zuiderzeegebied verhuisd naar het Zuiderzeemuseum. Soms werden de panden helemaal afgebroken en steen voor steen weer opgebouwd, maar vaak probeerde men zoveel mogelijk delen intact te houden en in zijn geheel te verhuizen.
Bert en zijn collega’s werden voornamelijk ingehuurd voor het verhuizen van de muren. Het dak was er dan meestal al vanaf. De muren werden ingepakt in een staalconstructie met wiggen ertussen, om instorting te voorkomen, en vervolgens op vrachtwagens gehesen voor het vervoer naar Enkhuizen. Bert kwam hierdoor in diverse oude Zuiderzeestadjes. Hij herinnert zich het verblijf in Zoutkamp, toen geen erg gezellige plaats, waar ze bleven logeren omdat van meerdere panden verhuisd moesten worden en heen en weer rijden te veel tijd kostte. Meestal was het echter “inpakken, ophijsen en wegwezen”.
Hij kwam ook regelmatig op Urk om de muren van de oude huisjes te hijsen. Daarvan weet hij nog dat er bij een pand een gasleiding uit de muur stak met kraan. Even proberen, dacht Bert, en ja hoor het gas spoot er nog uit. Het was vrijdagmiddag en het viel nog niet mee om het energiebedrijf ervan te overtuigen dat de gaskraan echt niet was afgesloten en dat er iemand langs moest komen. Uiteindelijk kwam er wel iemand opdagen die zijn verontschuldigingen uitte. Lees over andere belevenissen van Bert en zijn collega’s op Urk: Huisjes inpakken
Natuurlijk zijn er ook pandjes uit Enkhuizen naar het Zuiderzeemuseum verplaatst en zeker eentje hiervan werd in zijn geheel verplaatst. Dit betreft de oude smederij van de spoorwegen, die aan de Spoorhaven, later Buyshaven, stond. Als er reparaties aan de veerboten tussen Enkhuizen en Stavoren, onderdeel van de spoorwegen, moesten gebeuren, werd er gebruik gemaakt van deze smederij, die tot 1965 in werking was.
smederij aan de Spoorhaven
Dit pandje, zoals hierboven op de foto, werd door Bert in zijn geheel met de kraan op een dekschuit gehesen en vervolgens varend over het Krabbersgat naar het museum gebracht, waar het mooi gerestaureerd staat te pronken. Het is het tweede pandje waar je tegenaan loopt na de ingang aan de Wierdijk. Niet in gebruik als smederij maar als opslagplaats van o.a. rolstoelen. Zie foto boven het verhaal.
Als je de twee foto’s goed bekijkt, dan kun je duidelijk zien dat het hetzelfde pand betreft. Bijvoorbeeld aan de verticale houten plankjes aan de zijkant van het pand. Bert zal het wel heel voorzichtig gehesen hebben, want als je de staat ziet van de smederij, dan is het een wonder dat die niet uit elkaar is gevallen.
Zo heeft Bert veel huisjes helpen verplaatsen. Bij sommige hiervan hoort een verhaal. Zo heeft hij ook de muren gehesen van een woonhuis aan het Twijver in Venhuizen. Het toeval wil dat hiervan zijn schoonzus en zwager de laatste bewoners waren. Bert heeft samen met zijn vrouw in dit huis regelmatig op hun kinderen gepast.
Inmiddels is Bert al vele jaren met pensioen maar hij kijkt met plezier terug op zijn werkzame leven. Dat hij naast kraanmachinist ook andere werkzaamheden beheerste, bewijst de foto hieronder. Hier bevindt hij zich in de smederij van de Bruin.
Hieruit blijkt ook dat er vroeger in Enkhuizen meerdere smederijen waren.
Lees ook de winterherinnering van Bert: Van kampioen tot krabbelaar
Foto’s uit archief Oud Enkhuizen, fotograaf onbekend.
Foto boven het verhaal: auteur.