Inge Veringa
De afgelopen weken was het onstuimig in Nederland. Herfststormen lieten van zich horen. Zelfs de goedheiligman moest eraan geloven, de wind gierde door de bomen op ‘t heerlijke avondje . Het zand waaide als een wervelstorm over het strand. Een enkeling waagde zich hier om de kracht van de elementen te aanschouwen. Ik fietste over straat en stopte bij een oversteek. Er stond een vrouw naast mij te wachten. Plots een windvlaag en de vrouw die net nog naast mij stond lag op de grond, weggeblazen door de kracht van de wind. Ik moest denken aan de passage uit een historische roman die ik onlangs had bestudeerd. In de passage was het januari 1916 en het stormde in het plaatsje Andijk:
“ In de volgende uren neemt de wind nog hand over hand toe, de storm huilt om de boerderij. In de kruinen van de iepen is het of de donder onophoudelijk rommelt, rond de muren en het dak giert een fluitend geluid. Een losgeslagen blind slaat als een moker tegen de kozijnen. De bussen en de emmers uit het boenhok worden rammelend over het erf geblazen. De kruin van een iep komt krakend naar beneden. Veel stoornis vermogen de elementen niet in de familiekring te brengen. Willem gaat naar buiten om het losse luik vast te zetten. Nanne en Willemijn zoeken samen de weggewaaide bussen weer bij elkaar. Vijn haalt hoogte waar de boom terechtgekomen is, maar als blijkt dat hij niemand in de weg ligt, keert hij gauw in huis terug. Het is binnen beter dan buiten. En spoedig is hij weer verloren in zijn boek. Willem en Nanne schaken. De meisjes, naaiend of breiend, hebben nog het meest erg in het weer. ‘Hoor die wind eens gieren!’ ‘Gezellig,’ vindt Nanne, die op een zet van Willem wacht. ‘Daar kun je straks lekker bij slapen.’ Zijn moeder schudt het hoofd. ‘Gezellig zeg je? Denk aan die armen zeeman. Wie weet wat voor ongelukken er vannacht gebeuren.”
Binnen zitten waar het warm en gezellig is als het buiten spookt. Wie kent dat gevoel niet? Maar het andere gevoel, dat het weleens mis kan gaan, wie denkt daar nog aan als het buiten flink tekeer gaat?
Bronvermelding:
Norel, K., De carrière van Nanne Vijn (Nijkerk 1939)