Waarom gaat een visserman naar een basketbalwedstrijd?

In 1974 ging ik naar een basketbalwedstrijd in Emmeloord om het Urker damesteam aan te moedigen. Daarin speelde namelijk een meisje dat ik wel leuk vond. Eenmaal in de zaal viel mijn oog op een veel interessantere prooi in het team van de tegenstandsters uit Emmeloord. Zij sprong er voor mij echt bovenuit en scoorde keer op keer ….. tenminste bij mij. Zij was veel spannender dan die uit Urk. Gelukkig viel ik bij haar ook in de smaak. Wij kregen verkering.

In 1975 wilden wij samen op vakantie naar Spanje maar haar ouders vonden dat niet zo’n goed idee. Om dat probleem op te lossen stelde ik voor om te gaan trouwen. Zo gezegd zo gedaan. Ik viste al een aantal jaren op de Noordzee en mijn nieuwe huis was net opgeleverd. Dus dat kwam goed uit. Op Urk kwam de bankdirecteur zelf bij de ouders langs om te informeren of zij een nieuw huis mochten financieren voor de vissende jongeren, vandaar. Wij trouwden in de zomer van 1975, ik was 21 en zij 19 jaar oud.

De eerste 25 jaar van ons huwelijk viste ik op de Noordzee. Dit betekent dat ik van maandagmorgen tot zaterdagochtend van huis was. We kregen 3 leuke kinderen, die dus grotendeels door mijn vrouw zijn opgevoed. Wel nam ik na 6 weken werken één week vrij en dan ondernamen wij met de kinderen leuke uitstapjes. De kinderen zeggen nu gelukkig dat ze een leuke jeugd hebben gehad en er niet onder geleden hebben dat ik veel weg was.

Mijn vrouw regelde alles, problemen op school, financiën, zij loste het op zodat ik geen gezeur had als ik thuis kwam. Zij was en is mijn anker op Urk. Natuurlijk was het niet altijd rozengeur en maneschijn en waren de stormen thuis soms net zo heftig als op zee. Maar het kwam altijd goed. Ook in onzekere tijden - de visserij is een loterij - bood zij een veilige haven.

Sinds ik gestopt ben met de Noordzeevisserij ben ik natuurlijk veel meer thuis. Het was even wennen voor ons allebei maar ook daar zijn wij goed doorheen gekomen. Sinds de kinderen uit huis zijn, ondernemen wij ook samen leuke dingen, zoals (verre) reizen. Het is nooit saai en vorig jaar hebben wij ons 40-jarig huwelijk gevierd en wij plakken er D.V. nog minstens 20 jaar aan vast.

Zelfde plek, veertig jaar later!

Gouden tips:

• liever één vrouw in bed, dan 100 vissen in een net!
• niet teveel en niet te weinig samen doen;
• elkaar nemen zoals je bent.