Reier Klein
Met een sliert jongens achter mij aan op de Dijk
Dikke ijsbloemen op de ramen, en als je ’s morgens wakker werd lag er wat sneeuw op de gewatteerde deken. De ark was niet geïsoleerd en de kolenkachel brandde niet de hele nacht door. De woonark had een stalen bak en regelmatig moesten we de ark vrij hakken van het ijs, anders gaf het ijs teveel druk op de bak. Ook ik, als 13-jarige, kon niet aan het werkje ontkomen; je had dus al vroeg verantwoording. Ook hoorden we vaak harde knallen als er scheuren in het ijs kwamen, het ijs werkte altijd.
Omdat de watermeterput in de onderwal zat, en het water vandaar via een waterslang naar de ark liep, bevroor het water nog wel eens. De kraan moesten we daarom ook ’s nachts zachtjes laten lopen, zodat het water niet kon bevriezen. Soms vergat ik wel eens de kraan open te laten en dan hadden we de volgende ochtend geen water. We haalden dan water bij de buren en verwarmden dat op het fornuis. Daarna goten we het hete water over de waterslang buiten, net zolang dat het ijs in de slang ontdooide.
Reier met zijn vader en zus voor de Ark aan de Oosterhaven.
We schaatsten alle dagen op de Oosterhaven. Ik kon mijn schaatsen onderbinden in de keuken en via het raam zo op het ijs stappen. Er werden ook wel schaatswedstrijden gehouden op de Oosterhaven, één keer georganiseerd door de Timotheusschool, de school waar ik op zat.
We maakten een mooie baan op de Oosterhaven, een verlichte baan hadden we niet, maar dat losten we op door wat ijzeren potjes met olie op het ijs te zetten en die dan te laten branden.
De gasboot was vaak een groot probleem, want als we een mooie baan gemaakt hadden, moesten zij er weer doorheen varen en was de baan verwoest. We hebben wel eens stenen naar de boot gegooid, zó kwaad waren we.
met mijn vader op het Krabbersgat in 1963
Ook heb ik schaatstochten gemaakt naar Medemblik en Urk. Op Urk ging ik gauw bij familie langs om wat drinken te halen en dan weer terug.
Foto’s: archief Reier Klein
via Corry Blok-Plas
