De varende familie Vlieger

Alice en Freek Vlieger in de riante stuurhut van de Immanuel

Op een stormachtige 6 juli viel ik van de ene verbazing in de andere. Ik werd door Freek en Alice Vlieger ontvangen in de stuurhut van MS Immanuel voor een verhaal over de moderne vrachtvaart.

'Stuurhut' doet geen recht aan deze riante ruimte met uitzicht rondom, een werkhoek met pc, twee zithoeken, een keukenhoek en dan nog een keur aan apparatuur voor het werkelijke doel van deze ruimte: het schip laten varen en besturen! Zo’n ouderwets stuurrad, zelfs een klein rond gevalletje, vind je er niet meer. Daarvoor in de plaatst is een paneel met handels en knoppen en een aantal beeldschermen gekomen.

In deze luxe ruimte vertellen Freek en Alice over hun leven in de binnenvaart. Beiden zijn opgegroeid op een binnenvaartschip. Freek op een 'Fries Maatkastje'; een ijzeren schip uit begin 20^ste eeuw met een laadvermogen van 400 ton en de juiste maten voor de Friese wateren! Alice op een 'Dordmunder' van 800 ton met een lengte en breedte die geschikt zijn voor het Dortmund-Eemskanaal.  

In Maasbracht, vroeger de grootste binnenhaven van Europa, lagen beide schepen regelmatig. En net als bij de jeugd aan de wal, ging ook de varende jeugd er ’s avonds op uit naar bars en dancings. Daar kwamen Freek en Alice elkaar tegen en zij vonden elkaar zo leuk, dat ze samen wel in een (huwelijks) bootje wilden stappen om zo verder te varen…

Sinds 2009 op een nieuwe Immanuel, een vrachtschip van 110 meter lang en een laadvermogen van 3200 ton. De appel viel dus niet ver van de boom en samen hebben ze vier kinderen, waarvan er drie de binnenwateren bevaren.

Tijdens ons gesprek komt vanuit het woongedeelte via een trapje binnendoor de jongste zoon binnengewandeld met, verrassend, op zijn arm, zijn drie maanden oude dochter Iselin. Samen met zijn vrouw lost hij zijn ouders om de twee weken af op de Immanuel. De andere twee weken worden door de familie beurtelings aan de wal doorgebracht in de thuishaven Zwartsluis. Achterop worden auto’s mee vervoerd om de thuisreis en het leven te vergemakkelijken. De oudste zoon heeft de MS Cyrano, die nu langszij ligt, terwijl ze samen met de MS Fidelity wachten om hun vracht, de wieken en kop van windmolens, te kunnen lossen in Oude Zeug. Door de wind is dat deze middag niet mogelijk. Voor meer informatie: lees Hoe het oude Zuiderzeegebied verandert  

Over een paar weken zit de 'windmolenklus' erop en wordt er weer andere vracht vervoerd. Freek verkrijgt zijn vrachten via drie bevrachtingskantoren maar tegenwoordig ook via internet. Daar zijn gespecialiseerde sites, waarop vracht en vrachtruimte elkaar vinden. Een soort datingsite dus… De vracht kan bestaan uit bulkgoederen zoals zand, zout, grind en, een nieuwe markt: recyclematerialen. Ook worden er weleens containers geladen, vier op elkaar, en daar moet je dan overheen kunnen kijken. Geen probleem… de stuurruimte kan door middel van een hydraulische paal acht meter de hoogte in geduwd worden.

Ze gaan waar de vracht hen brengt… en dat is naast Nederland, ook België, Duitsland en verder, soms de Donau op. Dan ben je een tijdje onderweg en is het comfortabel om aan boord een luxe woonruimte te hebben. En die is er, één van maar liefst zo’n 150 m2. Ja, de tijden zijn wel veranderd. Vergelijk dat eens met de kleine vrachtscheepjes van vroeger zoals de tjalkjes en de spitsen met hun kleine roefjes met kolenkacheltjes en kooien.

Snel gaat het allemaal niet dat varen; geladen zo’n 19 km. per uur en leeg maximaal 24, voor de wind en zonder tegenstroom! Maar ja, wat maakt het uit, je kunt er zittende komen en in je huiskamer verandert het uitzicht constant. Van de havens van Rotterdam en Amsterdam naar de met wijnranken begroeide heuvels langs de Moezel.

Natuurlijk zijn er ook wel nadelen aan het varende leven verbonden. Zo gingen de kinderen van Alice en Freek vroeger naar een schippersinternaat en waren zij alleen in de weekenden aan boord. In de jaren 2009, 2010 was het crisis in de vrachtvaart en werd er 24/7 doorgevaren. Freek, Alice en de jongste zoon wisselden elkaar af aan het roer.  Het valt dan ook niet mee om je sociale contacten met de familie en vrienden aan de wal te onderhouden.

Gelukkig zijn het nu betere tijden. Zelfs de tijd van de lage waterstanden in de rivieren een paar jaar geleden, waren juist voor hen verrassend goede tijden.

Als laatste verrassing mocht ik nog rondkijken in de woonruimte met een prachtige keuken en een box voor de kleine Iselin.

Ze hebben een mooi bedrijf, de familie Vlieger, en ik bedank ze voor de medewerking aan dit verhaal en wens ze een goede en behouden vaart toe.  

 Foto's: auteur