Vincent Erdin
Dit is geen cursus voor beginnende schrijvers, maar meer het delen van dat laatste moment: de officiële presentatie van het nieuwe boek. Na maanden aan het manuscript gewerkt te hebben volgt een nieuwe fase; de uitgever gaat met het manuscript aan de slag. Vanaf dat moment gaan er veel mensen mee aan het werk, zorgen ze dat de opmaakt goed is, de vormgever die alle afbeeldingen zorgvuldig bewerkt, en de eindredacteur die met wijzigingsvoorstellen komt.
De fase die dan volgt is met gezwinde spoed de hele tekst doornemen of er na zoveel controles toch nog foutjes in zijn blijven staan. En zo wordt het boek in digitale vorm steeds tastbaarder.
Als ook de laatste controle is geweest begint er een adempauze. De drukker gaat nu het echte boek maken en alles wat daar verder bij komt kijken onttrekt zich een beetje aan het waarnemingsveld van een schrijver.
Die kan zich evenwel richten op het moment waarop de presentatie plaats zal vinden. Hoe dat moment vorm wordt gegeven, wie daar bij betrokken zijn, en waar dat gaat gebeuren. Niet onbelangrijk: wie gaat het eerste exemplaar van het boek aan wie geven? Agenda's tijdig afstemmen.
Een boek presenteren kan ook een aanleiding zijn om daar wat meer om heen te organiseren, zeker als het een interessant onderwerp(je) is. Mensen uit het vakgebied hebben misschien een mening en waar ga je het dan over hebben.
En zo nadert de dag waarop het boek klaar is; de dozen worden bezorgd en de schrijver heeft het eindresultaat nu echt in handen. Ook al heb je de tekst bijna helemaal in het hoofd zitten, die is anders; het is tastbaar geworden. Er ligt nu een echt boek van kaft tot kaft.
De laatste dagen gaan vooral in de laatste puntjes op de i zetten zitten. Kortom het hele spoorboekje nog een keer langslopen. En zoals de ceremoniemeester zei: 'Laat het ook een beetje gebeuren' het mag ook een feestelijk moment zijn. En als er iets onverwachts is geen paniek, een feestelijke bijeenkomst is nooit voor de volle honderd procent te regisseren.
Op woensdagmiddag 7 september waren plus minus veertig aanwezigen getuige hoe Coen Versloot het boek 'Gevelstenen in Steenwijkerland, geschiedenis in steen' aan mocht bieden aan de burgemeester van Steenwijkerland.
Het klopt, wie goed naar de afbeelding kijkt zal direct beseffen dat Coen niet de schrijver is van het boek. Maar waarom mag een negenjarige dan een boek aanbieden? Het boek gaat over gevelstenen, en wie het boek aandachtig bestudeert, leest en ziet dat kinderen in de leeftijd van 4 tot 10 jaar met regelmaat de eerste steen leggen of plaatsen. Vanuit die gedachte leek het aardig om een jongere te vragen het eerste exemplaar aan te bieden. Dat was de uitleg van boek en Coen.
Maar nu, waarom krijgt dit zoveel aandacht op de site Mijn Zuiderzee? Steenwijkerland is een grote gemeente die van oudsher aan de Zuiderzee heeft gelegen: Kuinre, Blankenham, Blokzijl, Baarlo, Vollenhove zijn de voornaamste gemeenten, maar indirect lagen Steenwijkerwold en Wanneperveen ook aan de Zuiderzee.
In al deze plaatsen zijn gevelstenen te vinden die op hun eigen manier iets over de geschiedenis van boerderij, gemaal, huis, kerk, school, stadhuis/ gemeentehuis of watertoren vertellen. Alle gevelstenen die beschreven zijn zitten nog op hun oorspronkelijke plaats. In het ZZM zijn ook een groot aantal herplaatste gevelstenen te vinden: aan de kantoorpanden van de Wierdijk. En in het buitenmuseum zijn er ook een paar te vinden. Op de achterkant van het boek staat een afbeelding van de kapperszaak in het buitenmuseum. Lees het boek en u weet waarom!
Inmiddels weten we, aan de hand van het boek, dat het plaatsen van gevelstenen in Nederland inmiddels een goede gewoonte is geworden die ruim vijfhonderd jaar voortduurt.
En op de vraag waar de oudste gevelstenen van Nederland zijn te vinden: in Steenwijk 1465 en 1477. Dat oudste geldt in ieder geval tot aan het moment waarop een nog oudere wordt gevonden.
Inmiddels heeft de auteur ruim 5.500 gevelstenen geïnventariseerd. En eigenlijk zijn de 'oudsten' volgend op die van Steenwijk 'pas' van 1540 (Enkhuizen, Drommedaris) en later.
Dus een feestje was het wel, daar in Steenwijk.
Geplaatst: 12 september 2022