Vincent Erdin
Schiermonnikoog is het eiland met de minste inwoners. Dat wil niet zeggen dat er helemaal niets wordt gebouwd, want ook hier is de woningnood hoog en de vraag naar een woning groot, maar juist hier kun je nog situaties tegenkomen van bijna 100 jaar geleden die in het straatbeeld van 2019 nog herkenbaar zijn.
Op de kaart staat de witte vuurtoren die inmiddels geen vuur- maar watertoren is en een enkele woning aan de Langestreek. Ook de kerk is in al die jaren hetzelfde gebleven. Op de foto van 2015 staat de vuurtoren nog steeds prominent in beeld. In 2019 is de toren onder handen genomen en is nu weer een strak witte toren. De foto is ter hoogte van de kerk genomen, door de hoge haag als afscheiding van kerk met begraafplaats zou die ook minder goed zichtbaar zijn als op de kaart waar het nog een open ruimte is.
Kaart en foto ademen nog de rust en stilte van het eilander leven uit. Hier verloopt het leven in een langzame cadans.
Wie zal zeggen of de situatie over 100 jaar nog steeds zo herkenbaar is, of dat de woningnood zo groot is geworden dat er toch ineens een rijtje woningen op het grasveld zal staan. Omdat de bebouwde dorpskern van Schiermonnikoog een beschermd dorpsgezicht is zal het in de praktijk niet zo'n vaart lopen. Wat wel redelijk vooruitstrevend is dat er op Schiermonnikoog binnen niet al te lange tijd een aantal lijter húszen zullen staan. Lijtjer húszen, of kleine huisjes; voor de rest van het land bekend als: tiny house. Lijtjer húszen klinkt heel eigentijds maar eigenlijk is er niets nieuws onder de zon. In Groningen bestaat al vanaf 1910 het dorp: Kleine Huisjes. Kleine Huisjes ligt tussen Kloosterburen en Pieterburen in, hoog op het Hoge Land van Groningen. De overeenkomst met Schier: rust en ruimte.
Toegegeven, de reden om de kleine huisjes te bouwen is de woningnood die daar voor een belangrijk deel debet aan is en de beschikbare ruimte om te bouwen is schaars. De gemeente Schiermonnikoog wil de geboren en getogen jongeren ook een toekomstperspectief bieden, want door ze te laten vertrekken naar de overkant of vaste wal zal de bevolkingsopbouw op termijn zeker ontwricht raken. Net zoals met de woningvoorraad nu al het geval is.
Het is te hopen dat de gemeente oog blijft houden voor de sterke kanten van het eiland: rust en ruimte en die tot in lengte van decennia zal blijven koesteren als een kostbaar goed dat niet te koop is of verkocht kan worden. Niet alleen vanwege de vrijwel identieke beelden die dat oplevert maar omdat mensen soms even niets willen zien dan alleen een blik naar het verleden en een zucht van herkenning hebben: "gelukkig dat is dan toch maar mooi bewaard gebleven".
bijdrage geplaatst: 3 augustus 2019
afbeelding:
zwart/ wit foto: Collectie Zuiderzeemuseum Enkhuizen
kleur: auteur