Vincent Erdin
Iedereen die een beetje met een half oog het nieuws volgt zal op donderdag 28 november ook te horen hebben gekregen of hebben gelezen dat de Urker kotter UK 165 "Lummetje" ineens verdween.
Niet eens zo heel ver van huis (in de buurt van Texel) en wat op een routinetocht leek, vissen op garnalen, eindigde een vaartocht in een drama waar iedere visser beducht voor is: niet meer terugkeren naar de haven en gezin of familie. Dat de kotter vergaan was werd vrij snel duidelijk omdat er noodsignalen werden uitgezonden op het moment dat het peilbaken contact maakte met het water. De situatie is op zo'n moment ronduit slecht.
Dat de kotter op de bodem van de Noordzee lag maakt de zorg over de twee opvarenden alleen maar groter. Waar zijn zij en hoe zijn zij er aan toe? Dat het bericht van een gezonken kotter hard aan komt in een gemeenschap waar vissen op zee al generaties lang wordt gedaan mag duidelijk zijn. Ook omdat met het noemen van de naam van het schip direct bekend is wie er vermist worden en de gedachten gaan onherroepelijk naar deze families uit. Ook roept het herinneringen op aan eerdere schepen die op zee zijn gebleven en waarvan de bemanning niet meer in de haven van Urk terugkeerde.
Omdat het op donderdag 28 en vrijdag 29 november onstuimig weer was op de plek waar de kotter was vergaan kon er niet direct gezocht worden. Twee dagen na het ongeluk op zaterdag 30 november kon er een eerste duikteam ingezet worden. Deze eerste tocht heeft geen resultaat en zo wordt het zondag 1 december. In het kerkelijk jaar begint op deze dag de periode van Advent; verwachten en uitzien naar het kind dat met kerst in een kribbe geboren zal worden.
In Urk wordt in de Eben Haëzerkerk waar de beide bemanningsleden van de UK 165 lid van zijn op deze zondag stilgestaan bij die wonderlijke verwachting en tegelijkertijd bij de grote vrees die er heerst ten aanzien van de kansen van de twee mannen die nog ergens moeten zijn. De predikant stond stil bij Psalm 103, het gezangenboek van de Israëlieten en eigenlijk staat de kerk in de traditie van het Joodse volk om die woorden ook nu nog te lezen en te zingen. Psalm 103 is een loflied. Aanwezige vissers, stoere mannen zagen hierin met de woorden: "hoe kortstondig is ons leven" opnieuw hoe klein een mens is als een schip op zee blijft.
's Middags kwam het bericht dat een tweede zoektocht naar de vermisten resultaat heeft gehad: Jochem Foppen en Jan de Vries waren in de stuurhut van de kotter gevonden. In de middagdienst stond de predikant stil bij Psalm 42: "daar uw golven daar uw baren".
Op vrijdag 6 december zijn deze vissers begraven op Urk.
Beiden laten opnieuw een lege plaats achter in de hechte vissersgemeenschap van Urk. Beiden kenden ook de gevaren van de zee. Jochem Foppen heeft zijn grootvader nooit gekend, die bleef in 1966 op zee en van Jan de Vries kwam een oom nooit meer terug.
Tijdens de Oudejaarsdienst van dit jaar zullen hun namen nog een keer klinken in de Eben Haëzerkerk ter nagedachtenis aan hen die dit jaar binnen deze kerkelijke gemeente overleden zijn, in deze Oudejaarsdienst wordt traditioneel stil gestaan bij de woorden van Psalm 90. Daarna zal het visserijmonument in Urk voor altijd laten weten wie er vanuit de Urker gemeenschap op zee zijn gebleven. Daar en in de families zullen zij nooit worden vergeten.
De genoemde oorzaak van het vergaan is dat de kotter met de netten vast is blijven haken in een scheepswrak dat tijdens WO II op de zeebodem terecht is gekomen op de locatie waar zij met de UK 165 aan het vissen waren.
In andere kerkelijke gemeenten worden de overledenen jaarlijks op Eeuwigheidszondag herdacht. Eeuwigheidszondag is de laatste zondag van het kerkelijk jaar voordat de Adventsperiode begint, de vier zondagen voor Kerst.
Leven aan de waterkant heeft ook zijn schaduwzijde.
bijdrage geplaatst: 7 december 2019
afbeeldingen UK 165 Lummetje en Visserijmonument Urk: internet