Woonzorgcentrum Ny Statelân
Hij moest rijden via de Afsluitdijk. Mw. had net de weerberichten weer beluisterd en waarschuwde haar man. "Zou je nu wel gaan? Ik zou niet gaan. Want de berichten zijn niet mals. Het lijkt me niet veilig". Maar helaas, haar man wilde hier niet naar luisteren. Het was zijn werk en hij moest gaan. Er moest geld op de plank komen. Hij ging in de ochtend vroeg op pad. Hij beloofde zijn vrouw voorzichtig te zijn en weer veilig thuis te komen. Mw. gaf zich eraan over. Ze had weinig keuze en ze was zelf ook nog te zwak na haar operatie.
Hij ging vol goede moed op stap. Hij merkte wel dat het erg donker was en de wind suizend om de wagen floot. Langzaam begon het meer en meer te sneeuwen, maar zorgen maakte hij zich er niet over. "Dit gaat wel lukken". Maar eenmaal bij de Afsluitdijk stond de politie hem op te wachten. Hij moest direct omkeren. De hele Afsluitdijk was niet meer toegankelijk voor het verkeer. De dijk was net helemaal afgesloten omdat het door de hevige sneeuw niet veilig was.
Ondertussen zat mw. B. thuis de weerberichten te beluisteren en ze voelde zich er niet gerust onder. Maar ze moest wachten. Ze kon niets anders doen. Haar man was ondertussen gekeerd met de vrachtwagen. Niet ver bij de Afsluitdijk vandaan zag hij dat er een auto in nood was. Hij was weggegleden van de weg. Er was al een takelwagen die hier ook stond om te proberen te helpen. De takelwagen alleen lukte het niet. Gelukkig was de bestuurder van de auto uit de auto gekomen en had geen letsel opgelopen. Maar de schrik zat er wel goed in. Dhr. B. schoot de takelwagenchauffeur te hulp en samen hebben ze de auto op de weg gekregen. De bestuurder van de personenauto kon mee met de chauffeur van de takelwagen en zo kon dhr. B. zijn weg naar huis volgen.
Het werd kouder en kouder. Ook begon het harder te sneeuwen en ook begon het steeds harder te waaien. De terugrit naar Berlikum werd er niet gemakkelijker op. Maar toch lukte het hem om veilig thuis te komen. Dhr. B stapte binnen en mw. B. was hierdoor erg opgelucht: "Ik had het je al voorspeld. Ik ben maar wat blij dat de politie je terug stuurde naar huis." Dhr. vertelde wat hij onderweg meegemaakt had en mw. zei dat het zo heeft moeten zijn. Wat was er anders van de chauffeur van de personenauto terecht gekomen. Hij zat nu vast heerlijk warm thuis bij de kachel van de schrik te bekomen. En dhr. B. was weer veilig thuis bij zijn vrouw die nu ook weer kon ontspannen.
De dag erna lag er in de tuin van de familie volop sneeuw. Het was zo hoog dat het tegen de dakgoot aan lag. De voordeur draaide gelukkig naar binnen toe open, maar helaas rolde zo het sneeuw de bijkeuken in. Ze waren lang bezig met al het sneeuw weg te schuiven uit huis en de oprit vrij te maken. Dhr. en mw. keken elkaar aan en dachten beide hetzelfde. Maar goed dat dhr. de Afsluitdijk niet over mocht rijden. Ondanks de mooie beelden die deze sneeuw de wereld gaven, het was niet veilig geweest door de onbegaanbare wegen en de kou.
Foto: 'Gestrande auto's op Rijksweg 9' uit het nieuwsbericht 'Winterchaos op z'n ergst', gepubliceerd in het Noordhollands Dagblad 1979