Vorst, de vijand van vissers (2)

ijsvlakte IJsselmeer met op de achtergrond de vuurtoren van Urk

Onverwachte vorst

In de laatste visweek van 1978 besloot ik na een week vissen op de Noordzee met mijn schip, de UK 297, naar Urk te varen. Wij hadden problemen met de schroef en dan kan je beter op een werf op Urk liggen dan in Delfzijl of Harlingen. Tussen kerst en Nieuwjaar vissen wij toch niet. Waar ik niet op gerekend had, was dat de vorst zo zou toenemen. Half december vroor het wel een beetje maar eind december lag het IJsselmeer vol ijs.

Een ijskoude duik

Met de andere Urker vissers, waarvan de kotters op Urk lagen, werd op Nieuwjaarsdag besloten om de volgende dag in konvooi achter twee ijsbrekers naar Kornwerderzand te varen om op de Noordzee te gaan vissen. ’s Ochtends vroeg werd begonnen met het van de werf af in het water laten zakken van de UK 297, maar dat lukte niet. Halverwege bleef de kotter vastzitten in het ijs en het konvooi vertrok zonder ons. Ik maakte mij daar zorgen over en in een verwoede poging mijn schip alsnog los te krijgen, stapte ik mis en raakte te water. Helemaal kopje onder tussen de ijsschotsen. Nu schijnt het tegenwoordig gezond te zijn om ijsbaden te nemen, maar ik ben er geen liefhebber van. Ik was helemaal bevroren toen ik weer op het droge was geklauterd. Toen ik thuiskwam, had mijn vrouw het bad al vol laten lopen met warm water. Ja, nieuws gaat snel op Urk... Na een stevige whisky kwam ik weer een beetje bij.

Een horror tocht

Maar ik had geen rust. Ik was 25 jaar en had net 10 weken een eigen schip en een dikke schuld bij de bank, dan wil je wel graag wat verdienen. Er moest gevist worden en de Noordzee lag open. ’s Middags lukte het toch om het schip vrij te krijgen en zijn wij direct vertrokken. Ik dacht nog gebruik te kunnen maken van de door de ijsbrekers opengebroken route, maar die was alweer dicht gevroren en het zicht was ook slecht door de mist. Een half uur varen buiten de haven van Urk kwam het schip helaas muurvast te zitten in ijs van wel 25 cm. dik.

Maar wie A zegt moet ook B zeggen, dus ik heb een sleepboot bij BTS op Urk besteld en Marten Schothorst kwam met de “Spitsbergen” om ons los te trekken en het ijs te breken naar Kornwerderzand.

 

 

Het werd een barre tocht, die maar liefst 19 uur in beslag nam. Gedurende de nacht waren de accu’s op een gegeven moment ook nog bevroren bij min 20, zodat ik geen contact meer kon leggen met Marten op de sleepboot.

Bij aankomst in Kornwerderzand duurde het nog uren voordat de sluisdeuren opengingen. Daarna volgde nog een tocht van 6 uur over de Waddenzee naar Den Helder. De Waddenzee was ook één en al ijs en de betonning was vanwege de vorst weggehaald. Dat maakte het navigeren extra lastig waardoor we ook nog vastliepen. Uiteindelijke bereikten wij Den Helder. Ik geloof dat ik dertig uur achter elkaar niet geslapen had. Het was een horror tocht.

Eindelijk vissen!

Pas vanuit Den Helder konden wij het ruime sop kiezen. Ik weet niet meer of we die week een goede besomming hebben gehaald, maar we visten, en dat was het belangrijkste. Ik weet wel zeker dat ik nooit meer tussen de ijsschotsen in het water wil liggen. Ik ben dan ook geen fervent schaatser geworden en ook geen zwemmer.

Lees ook: Een leven vol avontuur en over Marten Schothorst: Een paar apart

Via Corry Blok-Plas