Ineke Remijnse
Er verscheen een oud mannetje met een fiets en een afgezakte spijkerbroek voor het raam van het Edams Museum. Hij loerde eens door het raam en kwam toen met drie gore plastic flessen naar binnen. Een globetrotter of een zwerver?? Of hij die mocht vullen. Hij leek me te oud om water te vragen voor zijn vuile spuiten. Ik wees hem de kraan in het hoekje onder de trap. Gelukkig had hij een helm op zag ik, toen ik wilde waarschuwen voor een bult op zijn hoofd. Toen de flessen gevuld waren zei hij dat hij zo terug kwam om het museum te bekijken. Die zien we nooit meer terug, was mijn eerste gedachte. Maar jawel, daar was hij weer. Hij viste een verzameling pasjes uit zijn zak en ik haalde daar een museumkaart tussenuit. Was die nog wel geldig en niet gestolen? Ik merkte dat ik iedere minuut dacht dat er toch iets niet zou kloppen. Maar de kaart was het hele jaar geldig en hij wilde ook wel een audiotour. Hij verdween in het museum waar ik verder geen zicht meer op hem had. Als ik af en toe een vreemd geluid of een bonk hoorde, zag ik in gedachten een schilderij onder zijn jas verdwijnen.
Een kwartier later kwam er een 'net' echtpaar binnen. Ze kwamen uit Denemarken, op de fiets. Na beneden te hebben rondgekeken gingen ze naar boven, waar ook de oude man intussen de boel aan het bekijken was. Ineens hoorde ik hem zingen. Ze bleven alle drie zo lang boven dat ik vermoedde dat ze met elkaar in gesprek waren geraakt. Dat bleek zo te zijn. De oude man vertrok het eerst; hij lachte een rij gele tanden bloot en verzekerde me "dat er in heel New York niet zo'n mooie drijvende kelder was als in Edam, en misschien wel niet op de hele wereld".
Toen het echtpaar beneden kwam maakte ik een praatje. "Mijn vrouw durft niet te vliegen, daarom doen wij ook alles op de fiets", vertelde de man. "Je ontmoet heel speciale mensen op deze manier, zoals deze man. Hoorde je hem zingen? Hij is 84 jaar en hij fietst al voor de vierde keer in Holland. Toen hij op de camping kwam, hebben mensen hem geholpen zijn tent op te zetten. Hij woont met zijn vrouw in een zwarte wijk in New York. Hij kan ergens anders wonen, maar hij wil daar wonen, tussen de zwarte bevolking. Hoe vind je dat?"
Al zou het alleen voor het water zijn geweest: wat was ik blij dat ik deze ouwe viespeuk had binnen gelaten.
Ineke Remijnse