Hans van Drongelen
Het verhaal van de dijkdoorbraken en de overstroming heb ik van mijn moeder, Jannetje Scherrewitz, toen 27 jaar, moeder van mijn oudste broer Siem, 5 jaar, mijn zus Gé, 3 jaar, en mijn paar weken oude broertje Adrie. Mijn vader heette Cornelis Bak, hij handelde in aardappelen en groente. Zij woonden in een vrijstaand huis met een stal aan de Jaagweg, iets ten zuiden van Edam.
Door het luiden van de klokken van Edam hoorden ze dat het goed mis was, de dijk was op meerdere plekken door gebroken. In allerijl werden zoveel mogelijk spullen naar zolder gebracht. Mijn moeder vertrok met haar drie kinderen met de stoomtrein via Kwadijk en Heerhugowaard naar familie in Broek op Langedijk. In de trein merkte ze dat ze geen kaartjes en ook geen geld bij zich had. De conducteur maakte er geen punt van!
Bij de herstelwerkzaamheden werden ook soldaten ingezet die gelegerd waren in het fort bij Edam.
Het huis is gelukkig blijven staan. Later is het toch afgebroken voor de aanleg van de spoorbaan van de stoomtram naar Monnickendam, Broek en Amsterdam, en de verbreding van de weg.
Nog een 'mooie' herinnering, een burgemeester van Edam heeft indertijd de komst van het Zuiderzeemuseum naar Edam tegen gehouden!! Niet te geloven.