Enkhuizen–Urk op 23 februari 1963

Het was een bijzondere winter, die van 1963, waar ik veel herinneringen aan heb. Ik was toen 10 jaar oud en schaatste bijna iedere dag met vriendjes en mijn broer Auk, die 3 jaar ouder is. Een rondje stad deden wij regelmatig; opstappen op de Noorderboerenvaart en via de Boerenboom naar de Vest en de andere boom weer naar binnen. Maar Auk en ik wilden wel eens wat anders. Zo besloten wij om op zaterdag 23 februari een IJsselmeertocht te gaan rijden.

Ik ging al vroeg op pad, inschrijven op de Oosterhaven en via het spui en de oude sluis naar het IJsselmeer. Auk was wat trager die ochtend en toen ik al richting sluis schaatste, liep hij net over de Drommedarisbrug en riep dat ik vast vooruit kon gaan, dan zou hij mij wel inhalen… Na het Krabbersgat kwam er een splitsing richting Urk en richting Stavoren. Wij hadden Urk afgesproken, volgens mij althans, dus ik begon aan de oversteek. Ik zal het maar meteen vertellen: ik heb Auk die dag niet meer gezien, behalve dan 's avonds thuis… 

Ik schaatste goed, het was redelijk weer en er was een pad geveegd maar verder kwam je niet veel tegen. Het was een witte wereld. Af en toe werd ik ingehaald door langs zoevende schaatsers op noren, die weer snel uit zicht verdwenen. Ik reed op houten schaatsen, maar had wel uit voorzorg extra veters en leren riempjes meegenomen, want uit ervaring wist ik dat die nog wel eens afbraken.

Op Urk aangekomen, kocht ik een flesje koude Sisi. Achteraf niet helemaal een goede keus, ik moest er meteen van piesen. Daarna maar aan de terugtocht begonnen. Het was toch nog een heel eind… 50 km. totaal. Nu begrijp ik niet goed dat ik als kind van 10 jaar die tocht mocht maken van mijn ouders. Ze wisten ervan want ik had fl. 2,50 gekregen voor het inschrijfgeld. Misschien was het omdat mijn broer Auk ook ging, maar daar heb ik dus weinig aan gehad. Hij was naar Stavoren geschaatst en weer terug… Een misverstandje! We hebben allebei dezelfde medaille, want je mocht zelf kiezen,  Urk of Stavoren of Enkhuizen–Urk–Stavoren–Enkhuizen. Op mijn inschrijfkaart, zie foto, staat dat kinderen onder de 14 alleen onder begeleiding de tocht mogen maken.

Ik had zere benen toen ik thuiskwam en mijn moeder had zeker medelijden want zij vulde een teil met warm water waar ik met mijn voeten in kon en ze ging speciaal voor mij een biefstukje bakken. Wij hadden een slagerij…

Een week later, op 2 maart, ben ik met een vriendje, Harry Beers, nog naar Medemblik geschaatst, maar daar is het bij gebleven met de lange tochten. Later heb ik nog eens meegedaan aan kortebaanwedstrijden in Enkhuizen en in 1996 heb ik nog de grachtentocht samen met mijn dochter gereden. Maar een echt fanatieke schaatser ben ik niet geworden.

Ik ben er toch ook wel trots op dat ik als 10-jarig jongetje alleen naar Urk ben geschaatst en heb dan ook altijd de medaille en het inschrijfformulier bewaard. Nu mag dat weg… mijn vrouw wil opruimen!

Opgetekend 12-01-2021 door Corry Blok-Plas

Foto’s: uit archief Mart Veenstra