Jan Schilder
In droogtraining.
Ik ben geboren en getogen in Enkhuizen en was al jong gek van sport. Ik voetbalde, judode en fietste bij West-Frisia. En in de lange, fantastische winter van 1963 schaatste ik heel veel. Verschillende toertochten gereden, maar ook gewoon met vrienden kriskras door West-Friesland (zie verhaal Poldertochten in 1963). Mijn liefde voor het schaatsen is toen echt ontstaan en ik ben in het najaar van 1963 samen met o.a. Gosse van der Veen lid geworden van het district Hoogkarspel. Daarmee trainden wij iedere week op de Jaap Edenbaan in Amsterdam. Dat was toen de meest dichtstbijzijnde kunstijsbaan. Ik bleek vooral aanleg te hebben voor het korte snelle werk. Dat werd gezien door Anton Huiskes, die in die tijd trainer-coach was van Ard Schenk en Kees Verkerk. Hij leerde mij het starten: drie hele snelle stappen achter elkaar en bij de vierde moet je vooruit glijden...
Kortebaanwedstrijd tegen Gosse van der Veen
Blijkbaar heeft dat goed geholpen want in 1967 werd ik kortebaankampioen van Wervershoof. In 1970 en 1971 werd ik kampioen van Enkhuizen. In januari 1970 was de baan nog op het Handvastwater en moest ik op het laatst om de titel strijden met Bert Kampen. Ik won met een gering verschil. In 1971 werden voor het eerst de kortebaanwedstrijden op de nieuwe ijsbaan van Enkhuizen in de Weeshuispolder gehouden. Weer werd Bert Kampen na mij tweede (lees ook het verhaal van Bert Van kampioen tot krabbelaar).
Tot begin jaren tachtig heb ik altijd veel kortebaanwedstrijden gereden de omgeving van West-Friesland en ik schat zo’n twintig keer gewonnen. In mijn toptijd verdiende ik een keertje in een week tijd fl. 850,-- aan prijzengeld en dat was in die tijd mooi meegenomen. Daar moest je toen lang voor werken. Mijn mooiste prestatie is een tweede plaats bij de kampioenschappen 1978 van Noord Holland/Utrecht. Daar reden toen vier mannen van de kernploeg mee. Dat is mijn leukste herinnering…
Begin jaren zeventig kwam er een kunstijsbaan in Alkmaar. Daar heb ik nog een tijdje marathons gereden. Wel in de B-groep, maar je kwam wel al die bekende schaatsers tegen zoals Evert van Benthem, Erik Hulzebosch, Dries van Wijhe en later ook Henk Angenent. Maar in 1984 was het voor mij uit met de pret. Een knieblessure hield mij aan de kant en meerijden in de Elfstedentochten van 1985 en 1986 kon ik vergeten. Totdat ik een goede specialist in Hoorn tegenkwam die mijn knie in augustus 1989 heeft geopereerd. Begin 1990 reed ik weer in de 200 kilometer tocht op de Weissensee. De operatie was dus goed gelukt…
Ik heb de tocht op de Weissensee vijf keer gereden, mijn snelste tijd was 7 uur en 15 minuten. Bij de Elfstedentocht in 1997 was ik niet ingeloot, dus dat gaat hem niet meer worden. Maar hier ben ik ook trots op.
Omdat er de laatste jaren weinig natuurijs was, schaatste ik met een groep twee keer in de week op kunstijsbaan de "Westfries" in Hoorn. Nu lijkt het erop dat wij weer een paar dagen op echt natuurijs kunnen rijden. Afgelopen vrijdag dacht ik nog dat het niets zou worden, omdat de mollen nog actief waren, maar die zijn blijkbaar snel diep de grond in gedoken.
Foto’s: archief Jan Schilder
Opgetekend door Corry Blok-Plas
