Geen doorlopers maar vóórlopers bij Enkhuizen-Stavoren
Tjalling James
Op 1 februari 1996 zag ik Abraham. Overbuurman Kooijman stond ’s nachts om klokslag 12 uur bij de voordeur met zijn grote tuba van de fanfare "lang zal hij leven" te spelen. Zijn lippen vroren bijna vast, dus gauw naar binnen voor een borrel. Vrijdag 2 februari vernam ik dat er zondag een tocht naar Stavoren zou komen. En zondag kwam er verjaarsvisite, dus als ik wilde, moest ik zaterdag maar gaan rijden..
Takkenbosjes
Dus zaterdag met een man of 6 in een volle auto naar het Enkhuizer zand gereden. Met een schraal zonnetje en een aantrekkende koude oostenwind schaatsten we richting Stavoren. Als snel viel het groepje uiteen in rustige en snellere schaatsers. De route was met kleine takkenbosjes aangegeven. We haalden de 2 Cv in, van waaruit dat gedaan werd. Er was ook een Volkswagen met 2 lange planken dwars eronder, die deels door het ijs was gezakt.
Tegenwind
De lucht betrok, en het begon wat te sneeuwen. Met zijn tweeën schaatsten we door en het ging steeds harder. De wind was gedraaid,
dachten we. Na een tijdje kwam het besef dat er al enige tijd geen route meer gemarkeerd was en niet de wind, maar wij gedraaid waren en richting Urk aan het schaatsen waren. Dus ten halve gekeerd en toch maar weer tegen de wind in naar waar wij dachten dat Friesland moest liggen. En ja hoor, na een uur schaatsen,
klauterden we over wat kistwerk en zagen we weer wat meer mensen en zowaar het groene havenlicht van Stavoren. Een foto waard.
Op sokken
Ook even de haven in geschaatst , maar het was matig ijs en we zagen geen kroeg. Dus verder naar het zuiden , bijna door het zwakke ijs bij het gemaal gezakt en nog iets zuidelijker was een gebouw bij de jachthaven waar je naar toe kon klunen. Schaatsen uit en op sokken naar dat gebouw, waar ze wel bekers maar geen chocolademelk meer hadden. Berenburg was er wel. Dat was overmacht en het smaakte goed. Met een man of tien zaten we binnen bij te komen, waarbij een soort havenmeester ons vertelde dat ze eigenlijk in de winter dicht waren en niet op zoveel mensen gerekend hadden. De volgende zondag, 4 februari, zouden 30.000 mensen dezelfde tocht schaatsen, maar dat wisten ze toen nog niet.
IJs in 27 woorden
In de Leeuwarder Courant die er lag, scheurde ik de pagina Sneon en Snein (zaterdag en zondag) eruit als aandenken. Er stonden 27 woorden voor ijs in het Fries en in het Hollands in. Op de foto in het midden een foto van donorijs, dat wil zeggen: ijstransplantatie i.v.m. de naderende Elfstedentocht (die net =niet doorging).
Achtertuin
Terug vlogen we voor de wind binnen de kortste keren weer terug naar Enkhuizen. De route was inmiddels helemaal uitgezet. Bij Enkhuizen maar door de havens en sluizen naar het Markermeer geschaatst, en over de dijk bij Venhuizen gekluund en door de Houterpolder terug geschaatst tot in mijn achtertuin. Zo, dacht ik, nu kom ik van Stavoren rechtstreeks naar Venhuizen geschaatst. De volgende dag zagen we de auto’s voor de grote tocht tot aan Grootebroek langs de weg geparkeerd staan en zat Abraham achter het gebak!
Tjalling James
