Corry Blok-Plas
Willem op zijn laatste “schip” de Titan.
Jan Willem de Boer jr. zoon van Jan Willem de Boer sr. werd in 1925 geboren. In Enkhuizen stond hij net als zijn vader bekend als Willem de Tros. Ze zullen wel de toevoeging de “ouwe” en de “jonge” Tros erbij hebben gekregen, zodat je wist over wie je het had. (Lees ook: De “Boeren” van de Zuider Havendijk (1)) Willem jr. woonde ook, net als zijn vader en broers, lange tijd aan de Zuider Havendijk met zijn vrouw Geertje Speets, die uit Andijk afkomstig was. Zij kregen samen zeven kinderen, vijf meiden en twee jongens.
Al jong een visserman
Hij begon in 1937 als 12-jarige met vissen samen met zijn vader en broer Nanne op de motorbotter EH 8 van zijn vader. Later werd dit met de Monty, een motorkotter en daarna volgde in 1954 de Marretje, eveneens een kotter. Als jonge visserman maakte Willem een keer met erg slecht weer het bijna kapseizen van het vissersschip mee. Hij dacht dat zijn laatste uur was geslagen, maar het kwam wonder boven wonder goed. Willem omschreef zijn ervaring naar zijn kinderen toe als een “Jonas ervaring”: even zat hij in de walvis, omringd door donker gevaar, toen werd hij uitgespuwd en ging het leven door. Willem is zich daarna altijd bewust geweest van de gevaren, die de zee met zich meebrengt.
Toch weerhield dit hem er niet van om in 1958 met een eigen schip te gaan vissen. Met de kotter de Volharding viste hij onder nummer EH 9 op garnalen op de Noordzee. Hij was hele weken op zee en soms langer. De ligplaats was IJmuiden maar hij loste ook regelmatig in Frankrijk. Het was hard werken en meestal weinig verdienen. Na de strenge winter van 1962/63, waarin de verdiensten ook weer matig waren, stopte Willem met de visserij en verkocht zijn kotter in oktober 1963 aan een Makkumer. Klik op de link voor de kaart van de EH 9: https://www.zuiderzeecollectie.nl/object/cvr/Centraal_Visserijregister-40035100
Als zijn vrouw Geertje zich had verheugd op een man, die meer thuis zou zijn, viel dat mooi tegen. Willem werd heibaas bij Van Hattum en Blankevoort, een groot bouwbedrijf. Zij hadden veel opdrachten in het buitenland en Willem reisde, en vloog vaak, naar het werk toe. Weer was hij veel weg.
Een ander leven, maar wel met boten
In de tweede helft van de jaren zeventig werd het allemaal wat rustiger. Door hartproblemen werd het werken voor Willem onmogelijk. Maar zijn gezondheidsproblemen beletten Willem niet om toch weer allerlei dingen te gaan ondernemen. Vaak had dit toch weer met bootjes te maken. Hij ging zeilen voor zijn plezier samen met zijn vrouw. Eerst met de “Tros 1”, een knikspant, daarna kwam de “Tros 2” een stalen S-spant, waar hij trots op was. In 1989 deed zich een mooie gelegenheid voor. Hij werd gevraagd om als schipper de driemaster Coenraad naar Monaco te varen. Daar hoefde Willem niet lang over na te denken. Hij kreeg zelfs een uniform met 4 gouden strepen en vertrok met bemanning over de Noordzee, Golf van Biskaje, Atlantische Oceaan naar de Middellandse Zee. In Monaco aangekomen, kwam zijn vrouw Geertje over en samen verbleven ze daar nog enige tijd, waarbij Willem wat onderhoud aan de driemaster verrichtte.
Willem de Boer in vol ornaat. 
Toen hij zijn huis aan de Zuider Havendijk verkocht, woonde hij een aantal jaren met Geertje op een sleepboot. In de winter lagen ze in de Dijk en in de zomer vertrokken ze voor maanden naar Frankrijk of Duitsland. Het was een ondernemende man, die Willem. In het begin van de jaren zestig reed hij al rond met Geertje achterop op een Jawamotor van 125 cc. en hij bezat ook al snel een auto. Maar zijn hart lag toch bij de boten. Zijn laatste schip was een klein opduwertje de Titan, vast een knipoog naar de Titanic (zie foto boven het verhaal). Willem de Tros haalde niet de bijna 100 jaar van zijn vader. In 2014 overleed hij op 89-jarige leeftijd, een jaar na zijn vrouw.
Foto’s: archief familie De Boer.
Met dank aan Alie, Mar en Piet de Boer.