Tim Suijkerbuijk
Hannie’s familie leefde van het water. Naast haar vader waren ook haar beide opa’s visser. Haar moeder werkte als schoonmaakster op de bekende Lemmerboot, waarmee sinds de tweede helft van de negentiende eeuw een belangrijke verbinding tussen West- en Noord-Nederland werd gelegd.
Hannie vertelt dat het vissersbedrijf van haar ‘pake’ flink was gegroeid. Binnen het familiebedrijf waren er meerdere schepen in gebruik. Haar vader wilde het bedrijf graag overnemen, maar door de gevolgen van de afsluiting van de Zuiderzee zag hij dit niet meer zitten. Zelfs een groot vissersbedrijf als die van zijn vader kon niet meer verdienen van het IJsselmeerwater. Door de afsluiting verdwenen niet alleen de zoutwatervissen, maar ook vroor het zoete IJsselmeer sneller dicht dan de vroegere zoute Zuiderzee. Daarom moesten de vissers hun brood voor een jaar in een half jaar verdienen.
Net als vele andere voormalige Zuiderzee- en IJsselmeervissers moest hij zichzelf de vraag stellen: ‘Hoe nu verder?’ In 1945 trouwde hij en besloot hij het vissersleven vaarwel te zeggen. Hannie kan niet precies zeggen hoe ‘heit’ hier nou werkelijk over dacht: “Tja, je had gewoon geen keus!” Ze weet dat er in Lemmer veel opstand was tegen de Zuiderzeewerken en dat vader zijn toekomst niet positief inzag, maar vader heeft wel meegewerkt aan de Afsluitdijk. Niet werkloos zijn, dat had de hoogste prioriteit. Er was al zo veel armoede.
Na 1945 is Hannie’s vader gaan baggeren voor de nieuwe polder, waar hij zo’n afkeer van had. Vervolgens vond hij een baan bij de kistenfabriek, waar voor velen werk te vinden was. Met behulp van de houtmolen werden er van grote boomstammen kistjes gemaakt.
De ouders van Hannie hadden een sterke band met het water; het IJsselmeer en de vroegere Zuiderzee in het bijzonder. Ze wilden samen, na hun overlijden, op het IJsselmeer worden uitgestrooid, in de Lemster baai. De urn met de as van haar moeder heeft tien jaar op die van haar vader gewacht. Hun laatste wens was om uitgestrooid te worden vanaf de Lemsteraak, die de nog levende visserscultuur in Lemmer symboliseert. Die wens hebben hun kinderen uit laten komen.
Hannie Krijnen - de Blaauw vertelde haar verhaal tijdens het vertelcafé in de Openbare Bibliotheek Lemmer op 18 oktober
Foto: 'Lemmer, Haven', Zuiderzeecollectie, vervaardiger en datering onbekend