Het fenomeen rijp

Corry Blok-Plas

Het is er niet altijd bij vrieskou en verdwijnt als sneeuw voor de zon. Het levert mooie plaatjes op.

21 december 2007 waren de bomen opeens wit uitgeslagen; met andere woorden er zat rijp op de takken. Door een temperatuur onder het vriespunt bevriest de waterdamp. Bij mist komt dit ook voor.

Het is een mooi gezicht en ik toog dan ook meteen met camera naar het Julianaplantsoen in Enkhuizen. Enkhuizen heeft één plantsoen, niet te verwarren met het Snouck van Loosenpark, dat een park is. Een deel van het Julianaplantsoen heet Wilhelminaplantsoen. Ze konden zeker niet goed kiezen. Het werd in de crisistijd, in 1934, aangelegd als vorm van werkverschaffing. Grof gezegd heet het Zuidoostelijke deel "Wilhelminaplantsoen" en het Noordwestelijke deel "Julianaplantsoen".

In het Wilhelminaplantsoen bevinden zich twee oorlogsmonumenten en in het Julianaplantsoen de Dr. H.C. van der Lee bank. Van der Lee was de eerste geneesheer-directeur van het Snouck van Loosenziekenhuis. Daarnaast zijn er natuurlijk veel bomen en een waterpartij.

Omdat de rijp vaak snel verdwijnt doordat overdag de temperatuur boven nul stijgt, is het zaak om er snel bij te zijn met de camera. Helemaal tevreden was ik niet met het resultaat want de foto’s waren een beetje somber. Toen de volgende dag bleek dat de rijp er nog steeds (of opnieuw?) was en ook de zon nog scheen, besloot ik om er nog maar een fotosessie tegenaan te gooien. Het resultaat was toen veel mooier. Zoals uit bovenstaande foto’s blijkt. De foto links is genomen op 21 december en de foto rechts op 22 december 2007.

Verder heb ik weinig herinneringen aan de winter van 2007/2008. Geen idee of er nog veel sneeuw is gevallen of dat er geschaatst kon worden. Alleen de foto’s zijn een blijvende herinnering.