Het museum vanuit de andere kant van de muur

Het prille begin

In die begintijd gooiden sommige Enkhuizers nog grofvuil en oude matrassen over de muur. Daar kwam al snel een eind aan met de komst van directeur Vroom, die enthousiast aan de opbouw van het museum begon. De subsidies kwamen niet altijd regelmatig binnen, maar als het een tijdje duurde lagen de werkzaamheden weer stil. Dan vertrok de Heer Vroom naar den Haag voor subsidie en daarna draaiden de werkzaamheden weer op volle toeren.

Op een gegeven moment kreeg mijn ex daar ook een baan en werkte hij mee aan de opbouw van verschillende huisjes. Hout was toen nog niet zo kostbaar en schaars en in het bezit van een bakfiets reed hij deze volgeladen met restjes, en met toestemming, het museum uit, zodat wij weer voldoende hadden om onze houtkachel op te stoken.

In die eerste jaren meerden onze schippersvrienden hun boten in de werkhaven en gingen op het terrein aan wal om vervolgens over het muurtje te klimmen (nog niet gehinderd door prikkeldraad) en bij ons aan de deur te kloppen voor hun avondeten. Jaren later vroeg een van de oude bewakers mij of wij nu écht niet door hadden dat ze hen wel degelijk gezien of gevolgd hadden, maar ze wisten gelukkig wel dat ze bij ons kwamen omdat ze hen tot aan onze voordeur hebben kunnen volgen.

Ook herinner ik mij tot aan de dag van vandaag dat er plotseling een huis voorbij de muur kwam schuiven. Eenmaal over de muur kijkend zagen we pas dat dit op een ponton voorbij kwam varen. Waarschijnlijk was dat het kaaspakhuis. Zo konden wij de opbouw gestaag zien vorderen van het museum. Er kwam een vriend bij ons wonen, om bij het museum als restaurateur te gaan solliciteren. Met succes! Hij heeft de prachtigste kopieën gemaakt van allerlei oude instrumenten. Ook heeft hij gapers gerestaureerd voor de apotheek en later van deze gapers nog een hele mooie tentoonstelling helpen inrichten.  

Een nachtelijk avontuur

In die tijd verzamelde ik oude kaarten. Hoe kan het ook anders als je eerst in de Wagenaarstraat woont en later in de van Linschotenstraat, vernoemd naar twee bekende cartografen uit Enkhuizen. Op een gegeven moment was er een tentoonstelling van oude kaarten en cartografen in het binnen museum en zijn we ‘s nacht het binnenmuseum ingeslopen - we hadden de sleutel - om deze tentoonstelling van dichtbij te bewonderen. Een beetje stout, excuses daarvoor.

Door de jaren heen groeide het museum tot een prachtig museum. De bewaking werd wat strenger en van de schippersbezoekjes was geen sprake meer. In 1983 werd het buitenmuseum officieel geopend door Koningin Beatrix.

In 1988 werd de “verkleedkist” geopend door Ruud Visschedijk en werden er kinderfiguranten gevraagd voor een promotiefilm. Een van mijn kinderen meldde zich aan en mocht vrolijk op zijn oud Hollands verkleed in een traditionele boot meevaren. Wat een leuke herinnering. Het filmpje staat onder de volgende link: film van Marian Pontier

In de latere jaren, andere avonturen

Naarmate de tijd vorderde werden mijn avonturen anders. Veel wandelen in het buitenmuseum, dat ik mijn voortuin noemde. Heel veel foto’s maken vanuit mijn bovenraam en met mijn telescoop veel activiteiten van dichtbij bewonderen.

Later toen nachtfoto’s mijn belangstelling kregen, heb ik toestemming gevraag om het museum ‘s nacht te mogen fotograferen en heb toestemming gekregen met de belofte om foto’s op te sturen. Daar heb ik gretig gebruik van gemaakt. Nachtenlang heb ik door het museum gezworven om foto’s te maken. Wat een sprookjeswereld om helemaal alleen in de nacht door het museum te kunnen zwerven. Veel van mijn nachtfoto’s zijn op de museum site terechtgekomen.

Ook heb ik urenlang zitten fotograferen om een sterrenspoor foto over de molen heen te maken. Hier is later nog een folder van gemaakt toen het museum op het idee kwam – misschien door mij – om nachtwandelingen te organiseren. Dit is toen niet doorgegaan, maar wel zijn in die tijd ideeën ontstaan voor de lichtjesavonden met het prachtige vuurwerk.

Tegenwoordig zijn de regels veel strakker en is de beveiliging verscherpt. Ikzelf ben ouder geworden en van lange nachtwandelingen is helaas geen sprake meer. Veel tijd is verstreken en ik ben nu 77 jaar, maar geniet nog wel van wandelingetjes overdag met een vriendenkaart.

De tekening van het Zuiderzeemuseum boven het verhaal heb ik op de computer gemaakt. Andere door mij bewerkte beelden, zijn te zien onder de volgende link: Museumnachten

Geplaatst door Corry Blok-Plas