Jet Klouwers-Vaandriks
Bord aangeboden door het bestuur na het overlijden van Piet
Ik weet het nog goed… de ijsclub hield de jaarvergadering in de Oranjezaal. Ik zeg nog tegen Piet: "je mag er wel naar toe maar je neemt geen bestuursfunctie hoor." Hij zat namelijk al in de gemeenteraad en in het bestuur van de duivenclub. Ik las een paar dagen later in de krant dat Piet Klouwers als nieuwe voorzitter van de ijsclub was gekozen. Nou zag ik hem al niet zo heel erg vaak maar dat werd nu, vooral in de winter, nog minder.
In die tijd kreeg de ijsclub de beschikking over een ijsbaan op het land, namelijk in de weeshuispolder. Hier moest toen nog een kantine worden gerealiseerd en zo gauw het ernaar uitzag dat het zou gaan vriezen, moesten de voorbereidingen op de opening van de ijsbaan en een verlichte baan ’s avonds worden getroffen. Direct uit zijn werk ging Piet naar de ijsbaan, dan rond 6 uur kwam hij even snel eten om daarna weer terug te gaan. Er moesten dan palen in de grond worden geslagen waaraan de slingers met lichtjes, peertjes toen nog, kwamen te hangen. Een mooi gezicht was dat altijd als ze brandden, veel mooier dan de latere schijnwerpers aan een paar palen.
Ondanks de drukte vond ik het ook een gezellige tijd. De jaren zeventig waren hoogtijdagen voor de Enkhuizer ijsclub. In 1972 waren 1 van 8 Enkhuizers lid van de club. In 1976 bestond de ijsclub 75 jaar en het bestuur telde toen 15 leden. Veel bekende Enkhuizers als de broers Rinkema, Frits Dangermond, Jan en Q. Langedijk, Jan Tool, Cor Franx en ik vergeet er natuurlijk nog een paar.
Foto: Studio Flevo. Het dagelijks bestuur J. Tool, P. Klouwers en R. Rinkema (vooraan v.l.n.r.) en verder v.l.n.r. achter Q. Langedijk, J. Kofman, F. Goos, M. Groot, C. Franx, C. Spaan, G. Rinkema, K. de Graaf, P. Langedijk, J. Langedijk, rechtsvoor F. Watses, F. Dangermond.
In die jaren leek er ook wel ieder jaar ijs te zijn. Er werden kortebaanwedstrijden gehouden, en priksleewedstrijden. Piet haalde Kees Verkerk, Hilbert van der Duim en Jan Ykema naar Enkhuizen voor wedstrijden of voorlichtingsmiddagen in de Nieuwe Doelen. Bij grachtentochten werd de hele familie ingeschakeld om stempelposten te bemannen. En ik herinner mij nog goed dat toen er ’s nachts een harde storm was geweest, Piet ’s ochtends direct naar de ijsbaan ging om te kijken of de houten kantine er nog stond. Die was inderdaad (deels) weggewaaid. Dat bij ons de schoorsteen van het dak was gewaaid, vond hij minder belangrijk!
Toch waren het leuke jaren, waar ik goede herinneringen aan heb. De vrouwen van de bestuursleden – in het bestuur zat geen enkele vrouw! – werden ingezet voor de kantineverkoop. Koeken, snoep, koffie en natuurlijk warme chocolademelk waren de hoofdproducten maar we verkochten ook warme punch. Daarin zat wat alcohol maar het recept weet ik niet meer. En de vrouwen moesten natuurlijk ook de kantine schoonhouden. Het bestuur hield ook wel eens een onderlinge wedstrijd met priksleeën. De foto’s hiervan dateren waarschijnlijk uit de winter van 1985 of 1986.
De voorzitter op de prikslee
Legendarisch is de schaatstocht van Enkhuizen naar Stavoren op 4 februari 1996. Lees ook: Enkhuizen – Stavoren 4-2-1996 Er kwamen veel te veel mensen op af. Ik heb een heel plakboek vol met krantenartikelen over die tocht. Ik zat thuis bij de telefoon en als er mensen belden met de vraag of ze goed konden parkeren, zei ik: "ja hoor, prima" want ik had het hele lege recreatieoord in gedachten. Achteraf bleek dat al helemaal volgestroomd en er stond een file richting Enkhuizen. Piet was inmiddels het verkeer aan het regelen maar dat wist ik allemaal niet. Er waren in die tijd nog geen mobile telefoons… Toch was het allemaal wat minder dramatisch dat de eerste berichten deden vermoeden. In december 1996 is er nog een tentoonstelling over geweest, geopend door Ard Schenk.
Piet regelt het verkeer op 4-2-1996
Piet was een gepassioneerd voorzitter en hij hield veel van sport. Vooral om naar te kijken… niet om zelf te doen. In 1963 zijn wij samen naar Stavoren geschaatst. Ik had al noren maar Piet nog houten schaatsen. Ik weet nu nog niet hoe hij het heeft volbracht. Wij hadden net verkering misschien dat dat heeft geholpen. Daarna heb ik hem niet vaak meer zien schaatsen.
In januari 1999 is Piet plotseling overleden. Mijn zoon Cor, is nog een tijdje in het bestuur blijven zitten maar had er niet zo veel lol meer in. Nu wordt het lidmaatschap voortgezet door mijn kleinzoon Joey. Ik vind dat wel leuk, maar het wil niet zo meer met de winters. Het lijkt wel of na het overlijden van Piet de klad erin is gekomen.
Opgetekend door Corry Blok-Plas 15-12-2020