Geruisloos

Geruisloos, dat was de zee op oudejaarsavond 1915 in het Westfriese dorp Andijk. De bewoners waren wel gewend aan de grillen van het soms woeste zeewater, maar deze avond, de laatste van 1915 was het rustig. Velen hadden wel iets anders aan hun hoofd dan de zee. Het leven van alledag, de Eerste Wereld Oorlog was aan de gang. Hoewel velen hier niet direct mee te maken hadden, was het toch te merken aan de toenemende schaarste van levensmiddelen en brandstoffen. Maar ach, ze waren erger gewend. Overstromingen waren niet onbekend en de zee was soms onverbiddelijk, dit waren ze altijd te boven gekomen. Op deze laatste avond waren de bewoners echter niet bezig met de zee. Vele bewoners gingen op deze laatste avond naar de kerk. Het afgelopen jaar werd afgesloten en het nieuwe jaar werd verwelkomd. Na de kerkdienst werden er bij vele gezinnen nog spelletjes gespeeld en toen de klok twaalf uur sloeg werd er gefeliciteerd en dronk men een glas warme wijn of chocolade melk. Vuurwerk rond middernacht dat kenden ze niet. Het bleef rustig in de duisternis. De lichten doofden in de huizen van Andijk en de deuren van de bedestee werd gesloten. De hersenspinsels van het nieuwe jaar deden hun intrede in de hoofden van de inwoners. Zou 1916 het jaar worden waarin onuitgesproken wensen zouden uitkomen? 1916 was net begonnen en koning winter was er nog niet in geslaagd zich te laten gelden. De winter was tot nog toe vrij zacht geweest en er werd vooral gekenmerkt door regen en wind. Maar de wind, de wind was anders in het prille begin van het nieuwe jaar. Het begon steeds harder te waaien, een zuidwesten wind stak de kop op. Een wind die driemaal krachtiger was dan normaal voor de tijd van het jaar. En zo begon 1916 in Andijk, met een steeds krachtiger wind. De geruisloosheid verdween langzamerhand uit het dorp.