Jaap Groot
In de strenge winter van ’63 werd onze dochter geboren. In maart om precies te zijn. Dan denk je wellicht dat winter op zijn einde is, maar dat was toen niet het geval. Toen mijn vrouw Truus met haar uit het ziekenhuis kwam, lag er nog een hele laag ijs op de sloot. Ik liep met onze zoon over het ijs, en je kon ook nog schaatsen achter de Nieuweweg. We zijn zelf niet op het IJsselmeer geweest, maar we gingen wel lopend over de sloten door heel Hoogkarspel heen. Mijn ouders gingen wel het IJsselmeer op. Ze mochten met de slager mee, die had een auto. Het was een hele strenge winter, maar evengoed, zoals elk jaar, werden eind april gewoon de tulpen gekopt. Want de natuur haalt dat dan toch weer in.
Ik ben geboren in ’33. Mijn ouderlijk huis (eigenlijk alle huizen toen) was niet helemaal gemaakt voor strenge winters. Alles was enkel glas. Ik sliep met mijn broer Jan in één ledikant op zolder. Als het streng vroor, lag er ijs op ons dek. Koud was het gelukkig niet in bed. Toen kon het ’s nachts toch nog wel eens -12 graden vriezen. Een gek praatje: ’s winters liepen we naar school over het ijs. In die jaren hadden de mensen die achter de kerk woonden nog toiletten boven de sloot. Als we daar dan langsliepen lag er een hele berg ... op het ijs. Dat bevroor natuurlijk.
Schaatsen deden we ook. Over het ijs naar Enkhuizen over de Grote Vliet naar Medemblik met een zootje kameraden. Er werden dorpstochten gehouden. Zal wel zo rond het einde van de jaren ’40 zijn. Als het ook nog sneeuwde kwam de dorpsomroeper Piet Stet langs op zijn fiets. Hij stopte en blies op zijn toeter dat hij een mededeling had. De burgemeester verzocht de burgers om de straat schoon te maken om doorgangers de ruimte te geven. Stond iedereen te vegen.
Op een van de foto’s zie je mij met mijn broer Jan, we speelden graag in de sneeuw, en ik maakte sneeuwpoppen. Met een peen als neus.
Jaap Groot
