De "Boeren" van de Zuiderhavendijk (3)

Piet de Boer met een scheerklant

Een eigen kapperssalon

Piet (1916 – 2003) was de oudste zoon van Jan Willem de Boer (lees ook: De “Boeren” van de Zuider Havendijk (1) ) Toen hij als 14-jarige van school afkwam, wilde hij niet vissen maar werd hij leerling kapper bij kapsalon Keizer op de Dijk. Naast dit werk volgde Piet de kappersvakschool in Hoorn en begon in 1938 zijn eigen salon in de voorkamer van zijn ouderlijke huis aan de Zuiderhavendijk 68. In 1944 verhuisde hij de hele handel naar Zuiderhavendijk 64, waar hij naast de kapsalon ook een winkel begon. De winkel lag aan de straatkant, daarachter de salon, waarna de huiskamer en een keuken volgden. Hij was inmiddels in 1942 getrouwd met Minke Bakker (1921 – 2013) Een memorabel echtpaar, Piet en Minke de Boer, wie kende ze niet? Zij beleefden samen hun zestigjarig huwelijk en kregen twee kinderen, Jan Willem en Christina.

Piet de kapper

Hij was wereldberoemd, niet alleen rond het IJsselmeer maar ook daarbuiten. In de beginjaren bestond zijn klantenbestand voornamelijk uit vissers. In de jaren veertig en vijftig lag de Enkhuizer haven nog vol met botters en kotters. Volendammer, Markers en vooral veel Urkers wisten Piet te vinden voor een knip- of scheerbeurt. Als het nodig was, dan werkte hij door tot ’s avonds laat, uiterlijk tot 12 uur op zaterdagavond, want de zondag was heilig, de rustdag. Natuurlijk kwamen er veel Enkhuizer klanten, sommigen heeft hij vijftig jaar lang geknipt en geschoren. Maar buitenlanders wisten eveneens zijn salon te vinden; bedankkaartjes uit verschillende landen getuigen daarvan. Half november 2003 moest Piet vanwege slechte gezondheid stoppen met het kappersvak. Zes weken later overleed hij op 87-jarige leeftijd.  Naar zijn condoleance kwamen meer dan vierhonderd mensen.

Was hij zo populair door zijn uitstekende coupe: een windbestendig kapsel, handig voor de vissers, of was het zijn gezellige praatje, het kopje koffie van moeder Minke, of het aantrekkelijke tarief? Het zal wel een combinatie van al deze factoren zijn geweest maar feit is dat hij geen dure kapper was. Door de euro in 2002 veranderden zijn prijzen van: fl. 5 naar € 3 voor knippen, fl. 3 naar € 2 voor kinderen en scheren kostte toen € 1. Voor sommige klanten toch reden om te mopperen dat de verhoging te fors was, maar voor Piet waren ronde bedragen gemakkelijk. En je kunt nooit iedereen tevreden houden. Zo is er ooit een Enkhuizer klant, al voor driekwart ingezeept door Minke, kwaad de deur uitgelopen om nooit meer terug te komen. Dit alleen omdat Piet met een bekende een theepauze achter de winkel hield, en deze klant voorrang kreeg omdat hij eerder binnen was. Piet hield altijd veel rekening met zijn klanten. Zoals gezegd konden ze altijd bij hem terecht, ook ’s avonds, op Koninginnedag en zelfs op harddraverijdag. Vakantie was voor Piet en Minke één dagje weg op de brommer.  

Minke en de winkel

De rol van moeder Minke moet zeker niet onderschat worden. Naast het helpen met inzepen, deed ze de boekhouding en dreef het minuscule winkeltje voor de kapsalon; klein maar wat daar allemaal niet verkocht werd…. Het begon met tabak in allerlei vormen en parfumerie artikelen maar in de loop der jaren kwam er nog van alles bij. Eerst artikelen voornamelijk bestemd voor de vissers. Zo werden er bezems, sponzen en borstels verkocht om het schip schoon te maken met vaatjes Radion en Sunlight zeep, Brasso om het koper van het kompas en stuurwiel te poetsen maar ook voor drogisterijartikelen hadden ze een “B 3 erkenning Pharmacon”, een vergunning. (zie foto)  

Veel buurtkinderen zullen zich de snoepartikelen voor 5 cent herinneren en de Sinterklaastafel met leuke kleine zeepjes e.d. Ja, het assortiment was zeer divers en als er iets niet op voorraad was, dan sprong Minke op de fiets en ging het halen. De klant was koning, behalve op zondag. Piet en zijn vrouw waren diepgelovig en leefden volgens de Bijbel. Er was een tijd dat er aan de winkelpui vijf verschillende automaten hingen met sigaretten, shag, vloei en allerlei soorten snoep. Op zondag mocht hieruit niet gekocht worden en daarom haalde Piet met zijn zoon iedere zaterdagavond de automaten van de muur af om ze op maandagmorgen weer terug te hangen.

De kinderen Jan Willem en Christina

Natuurlijk hadden de kinderen ook een rol in het runnen van het “bedrijf aan de Zuiderhavendijk”. Naast het helpen met de automaten, werden zij vaak ingeschakeld om artikelen bij de leveranciers op te halen. Jan Willem werd er ook op uitgestuurd om geld te halen bij mensen, die op de pof hadden gekocht. Een lastig karwijtje, vond hij. Omdat Jan Willem acht jaar ouder is dan zus Christina, werd zijn hulp natuurlijk vaker ingeroepen. Totdat hij op 15-jarige leeftijd bij zijn ome Willem op de Noordzee ging vissen, hij wel! (lees ook: De “Boeren” van de Zuider Havendijk (2) Zowel Jan Willem en Christina herinneren zich nog dat ze bij veel winkels de eigen boodschappen moesten halen. Zo werd bijvoorbeeld het vlees bij verschillende slagers gekocht om alle klanten te vriend te houden. Zij vinden het nog steeds lastig om zonder iets te kopen een winkel uit te lopen. Een overblijfsel van hun jeugd, waarop beiden met veel plezier terugkijken. Vader Piet en moeder Minke waren lieve mensen, en zo worden ze door heel veel Enkhuizers en buitenpoorters herinnerd.

Foto’s: uit archief familie De Boer

Met dank aan Jan Willem en Christina de Boer.